Mi(-de-risiero)
Panicum dichotomiflorum
Poaceae Graminaceae
Noms en français : Panic des rizières, Millet des rizières.
Descripcioun :Aquéu mi sèmblo à Panicum capillare, pamens si paumo soun mai espèsso e èi pelut soulamen à la baso. Nous vèn peréu d'Americo de l'uba mai èi bèn pu rare. Coumpara emé lou mi-prim que ié sèmblo.
Usanço :Couneissèn pas d'usanço particuliero pèr aquelo planto. Escriéure au site se n'en sabès mai.
Port : Erbo
Taio : 0,3 à 1,2(2) m
Fueio : costo paralèlo
Tipe bioulougico : Teroufite
Cicle bioulougico : Planto de l'an
Gènre : Panicum
Famiho : Poaceae
Famiho classico : Graminaceae
Ordre : Poales
Coulour de la flour :
Verdo
Petalo : ges
Ø (o loungour) enflourejado : 10 à 15 cm
Flourido :
Estiéu - Autouno
Sòu : Si
Autour basso e auto : 0 à 800 m
Aparado : Noun
Avoust à óutobre
Liò : Ribiero
- Terraire safrous
Estànci : Mesoumediterran à Coulinen
Couroulougi : Óurigino Americo-Nord
Ref. sc. : Panicum dichotomiflorum Michx., 1803
Jounc-pounchu
Juncus acutus
Juncaceae
Autre noum : Jounc-de-tèsto.
Noms en français : Jonc aigu, Jonc à tépales pointus.
Descripcioun :Lou jounc-pounchu es un gros jounc que trachis en mato dins li relarg proche de mar. Pòu pamens un pau rintra dins li terro. Si tijo e fueio soun redouno de 2 à 4 mm de diamètre e proun duro. Li flour de l'inflourejado fan uno tèsto mens ramificado e pu sarrado que soun cousin, pu rare, lou jounc-de-coustiero. Coumpara emé lou jounc-pounchu que ié sèmblo proun e peréu emé lou jounc-marin.
Usanço :Lou rizoumo dóu jounc-pounchu es acampa e manja crus en Sardègno e cue, bouli, en Sicilo.
Port : Grando erbo
Taio : 30 à 150 cm
Fueio : costo paralèlo
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Juncus
Famiho : Juncaceae
Ordre : Poales
Coulour de la flour :
Verdo
Petalo : 6
Ø (o loungour) flour : 4 mm
Flourido : Printèms
- Estiéu
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 0 à 50 m
Aparado : Noun
Liò : Palun
- Mar
- Ribiero
Estànci : Termoumediterran à Mesoumediterran
Couroulougi : Mediterranenco-Atlantico
Ref. sc. : Juncus acutus L., 1753